باشگاه خبری فراساحل: سخنگوی کمیسیون انرژی مجلس: تاسف بارتر از عدم توسعه صنعت بانکرینگ وابستگی کشتی‌های ایرانی به خدمات بانکرینگ کشورهای جنوبی خلیج فارس است، چرا که ایران نتوانسته از این پتانسیل استفاده کند. به گزارش باشگاه خبری فراساحل و به نقل از خانه ملت، اسدالله قره خانی با اشاره به ساحل هزار کیلومتری ایران برای توسعه بانکرینگ خلیج فارس، گفت: ساحل ایران در شمال خلیج فارس و دریای عمان موقعیت ویژه ای برای ایران خلق کرده که بتواند درآمد ارزی خود را از طریق بانکرینگ افزایش دهد، در حالی که  کشورهای همسایه ایران ساحل کمتری نسبت به ایران دارند و عمدتا در بخش جنوبی خلیج فارس ساحل دارند. نماینده مردم علی آباد کتول در مجلس شورای اسلامی، افزود: کشتی کشورهای آسیای میانه و محموله‌های آنها باید از ایران  و تنگه هرمز عبور کند، که سرمایه گذاری ایران در این بخش می‌تواند اقتصاد ایران به ویژه مناطق جنوبی را پویا کند.

قره خانی با بیان اینکه ایران بالغ بر 8 میلیارد دلار ظرفیت بالقوه و موقعیت فروش خدمات سوخت (بانکرینگ) را دارد، ادامه داد:حدود 7 هزار کشتی و شناور دریایی از مرزهای آبی ایران تردد می‌کنند، اما متاسفانه ارائه خدمات بانکرینگ در ایران مورد غفلت قرار گرفته است. وی یادآور شد: دولت‌ها نتوانسته اند، سرمایه گذاری مناسبی در بخش بانکرینگ انجام دهند و از بخش خصوصی برای سرمایه گذاری در این بخش  حمایت نکرده اند. قره خانی با اشاره به تاکید برنامه‌های توسعه مختلف کشور بر توسعه بانکرینگ، افزود:دولت در برنامه ششم توسعه موظف شده که باید فرصت از دست رفته بانکرینگ را مجددا احیاء کند، لذا همچنان که ایران در شرایط کنونی میادین مشترک سرمایه گذاری مناسبی می‌کند، باید بانکرینگ را توسعه دهد. وی با بیان اینکه به دلیل عدم حضور فعال ایران در بانکرینگ کشورهای جنوبی خلیج فارس همانند امارات جایگزین ما شده اند، ادامه داد: تاسف بارتر از عدم توسعه صنعت بانکرینگ وابستگی کشتی‌های ایرانی به خدمات بانکرینگ کشورهای جنوبی خلیج فارس است، چرا که ایران نتوانسته از این پتانسیل  استفاده کند.

سخنگوی کمیسیون انرژی با تاکید بر اینکه دولت آینده باید جدیت بیشتری برای توسعه بانکرینگ و درآمدزایی از این طریق داشته باشد، یادآور شد: ایران باید بیش از 800 درصد بانکرینگ منطقه را به خود اختصاص دهد، اما در شرایط کنونی این رقم کمتر از 7 درصد است. گفتنی است، بانکرینگ (Bunkering) یا سوخت گیری و سوخت رسانی، به عملیاتی اطلاق می‌شود که در آن یک ایستگاه ساحلی، سوخت مورد نیاز برای روشن شدن در موتورهای اصلی و کمکی شناورها را در اختیارشان قرار می‌دهد، صنعت سوخت دریایی، شبکه گسترده ای از سازمان و مراودات تجاری را در بر می‌گیرد. زنجیره تامین این صنعت از پالایشگاه و انبارهای نفت آغاز می‌شود. مرحله نهایی زنجیره سوخت دریایی، عملیات سوخت رسانی است که یا از اسکله‌های مخصوص یا به طور مستقیم و یا در لنگرگاه و دریا از طریق برج‌های سوخت رسان به کشتی عرضه می‌گردد.